Przypis nr 1023

Dawid – arcybiskup nowogrodzki w latach 1308–1325. Najprawdopodobniej wywodził się z dość zamożnej rodziny związanej z końcem nerewskim. Został wskazany przez ustępującego z tronu arcybiskupiego Teoktysta i zaaprobowany przez ogół Nowogrodzian zimą 1308 r. Następnie udał się do Włodzimierza nad Klaźmą, do metropolity Piotra, aby odebrać najwyższe święcenia kapłańskie. Powrócił do Nowogrodu Wielkiego w lipcu 1309 r. i został entuzjastycznie powitany przez mieszkańców. Dawid zaangażował się w życie polityczne republiki. W 1312 r. posłował do Tweru, do księcia Michała II Jarosławowicza, aby doprowadzić do zawarcia pokoju między nim a Nowogrodzianami. Z podobną misją udawał się tam jeszcze kilkukrotnie, m.in. w 1317 r. Jego imię pojawia się w kilku oficjalnych dokumentach z tego czasu. Dawid ufundował też wiele obiektów sakralnych w Nowogrodzie Wielkim, m.in. cerkiew św. Włodzimierza I Światosławowicza nad bramą Dziedzińca oraz monaster św. Mikołaja Białego w nerewskim końcu. Zmarł 5 II 1325 r., a jego szczątki zostały złożone w świątyni Mądrości Bożej.