Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 155Въ лѣ[то] 6816 (1308) сѣде кн[ѧ]зь великыі Михаіло Ярославичь внѹкъвелико[го] Ярослава Всево[ло]дича въНовѣгородѣ на столѣ в нед[ѣлю] на сборъ с[вѧ]т[ы]хъ о[те]ць 630 іже в Халкидонѣ. То[го] же лѣ[та] на зимѹ выіде архиеп[иско]пъ Фектистъ изъвл[ады]чнѧ двора своего дѣлѧ нездоровия бл[а]г[осло]вивъ Новъгородъ і іде в манастырь къБл[а]г[о]в[ѣ]щ[е]нию с[вѧ]тыя Б[огороди]ца ізволивъ молчаньное житие.Новгородци же вси съ игѹмены и со всѣмь ерѣіскымьчи[но]мь възлюбиша Б[ого]мь избрана і с[вѧ]тою Софьею о[т]ца его д[ѹ]х[о]внаго Д[а]в[и]да і съ ч[ес]тьюпосадиша і въ вл[ады]чни дворѣFolio 155’а Фектистъ бл[а]г[осло]ви его въ свое мѣсто.і послаша е[го] к митрополитѹ ставитъ[сѧ].То[го] же лѣ[та] Якимовая Столбовичапостави ц[е]рк[о]вь каменѹ на кн[ѧ]жидворѣ с[вѧ]т[ы]хъ о[те]ць 318 іже в Никиі.

W roku 6816 (1308) Wielki książę Michał Jarosławowic[1020], wnuk wielkiego Jarosława Wsiewołodowica[1021] zasiadł na tronie w Nowogrodzie w niedzielę Soboru Sześciuset Trzydziestu Świętych Ojców, który odbył się w Chalcedonie. W tymże roku zimą arcybiskup Teoktyst opuścił dwór arcybiskupi ze względu na swój zły stan zdrowia. Pobłogosławiwszy Nowogród, udał się do monasteru Zwiastowania Świętej Bogurodzicy[1022], zapragnąwszy życia w milczeniu. Wszyscy Nowogrodzianie, wraz z igumenami i z całym stanem kapłańskim, upodobali sobie jego ojca duchowego Dawida[1023], wybranego przez Boga i Świętą Sofię. I z czcią osadzili go w dworze arcybiskupim, a Teoktyst udzielił mu błogosławieństwa na swoje miejsce. I wysłano go do metropolity, aby został ustanowiony. Tegoż roku żona Jakima Stołbowica ufundowała kamienną cerkiew przy dworze książęcym, [pod wezwaniem] Trzystu Osiemnastu Świętych Ojców, którzy byli [na soborze] w Nikei[1024].