Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 166Въ лѣ[то] 6838 (1330) поFolio 166’стрижесѧ въ скимѹ архиеп[иско]пъМоісиі по своеі воли і мно[го] молишаі новгородци всѣм Новымьгородомь с поклономь абы пакысѣлъ на своемь пр[ес]т[о]лѣ і не послуша но бл[а]г[осло]ви я рекъ. ізберѣтеѿ себе мѹжа тако[го] достоіна аязъ васъ бл[а]г[осло]влѧю. і мно[го] гадавше новгородци і быша безъвл[ады]кы съ 8 м[ѣсѧ]ць і възлюбиша всь Новъгород і ігѹмени ипо[по]ве Б[ого]мь назнаменана Григорьѧ Калѣкѹ мѹ[жа] добра і смѣрена попа бывша ѹ с[вѧ]тою Козмыі Демьяна на Холопьі ѹліци.і постри[же]сѧ въ с[вѧ]тыи анг[е]л[ьс]кыиобразъ м[ѣсѧ]ца генва[рѧ] і наре[че]нъбы[сть] Василии і посадиша і въвл[ады]чни дворѣ дондеже послютьк митрополитѹ. Тоі [же] зимы приѣхаша послове ѿ митрополита із Велыньскоі земли Федорко і Семенко на стр[ас]тноі нед[ѣли] позыватъ на ставление.Folio 167Того [же] лѣ[та] поставиша Василья въ Велыньскои земли в Новъгородъ.

W roku 6838 (1330) Arcybiskup Mojżesz postrzygł się w schimę z własnej woli. Usilnie prosili go Nowogrodzianie, cały Nowogród oddawał mu pokłon, aby znów zasiadł na swoim tronie. I nie usłuchał ich, lecz pobłogosławił, rzekłszy: „Wybierzcie spośród siebie męża należycie godnego, a ja was błogosławię”. I Nowogrodzianie naradzali się długo, i byli bez władyki z osiem miesięcy. I upodobał sobie cały Nowogród, igumeni i popi, naznaczonego przez Boga Grzegorza Pątnika[1126], męża dobrego i pokornego, który był popem [w cerkwi] św. św. Kosmy i Damiana na ulicy Chołopiej[1127]. I postrzygł się w święty stan anielski w miesiącu styczniu, i nazwany został [imieniem] Bazyli. I osadzono go w dworze arcybiskupim, do czasu, aż zostanie wysłany do metropolity. Tejże zimy przyjechali posłowie od metropolity z wołyńskiej ziemi, Fiedorko i Siemionko, w Wielkim Tygodniu, aby wezwać go na ustanowienie. Tegoż roku ustanowiono Bazylego w ziemi wołyńskiej [arcybiskupem] Nowogrodu.