Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 13Въ лѣ[то] 6638 (1130) иде Всѣволодъ съ новгородьци на Чюдь зимѣ въ говениѥ и самыисеце а хоромы пожьже. ажены и дети приведе домовь.Въ то [же] лѣ[то] ходи Кыѥвѹ къ о[т]цю.Въ то [же] лѣ[то] коньцѧ ц[е]рк[о]вь с[вѧ]т[о]гоІѡ[анна]. Въ се [же] лѣ[то] идѹце изаморїя съ Готъ. потопи лодии 7 исами истопоша и товаръ адрѹзии вылезоша нъ нази.а из Дони придоша сторови.Въ се [же] лѣ[то] ѿвьржесѧ археп[иско]пъ Іѡ[анн]Новагорода и поставиша археп[иско]па Нифонта мѹжас[вѧ]та и зѣло боящѧсѧ Б[ог]а. иприде Новѹгородѹ м[ѣсѧ]цѧгенъврѧ въ 1 д[е]нь на с[вѧ]т[о]гоВасилья на обедьнююFolio 13’а Петрилѹ даша посаднїцать Новѹгородѹ.

W roku 6638 (1130) Zimą, w czas postu wyprawił się Wsiewołod wraz z Nowogrodzianami na Czudów. I ich samych wysiekł, domostwa ich spalił, żony zaś i dzieci ich przywiódł do siebie. W tym samym roku udał się do Kijowa, do ojca. W tymże roku ukończono cerkiew św. Jana[117]. Tegoż roku podróżującym zza morza, od Gotów[118] zatonęło siedem łodzi, a oni sami potopili się wraz z towarem, inni zaś nadzy wydostali się [na brzeg]. [Kupcy] z Danii natomiast przybyli w zdrowiu. W tym samym roku arcybiskup Jan porzucił Nowogród i ustanowiono arcybiskupem Nifonta[119], męża świętego i pełnego bojaźni Bożej. I przybył do Nowogrodu w miesiącu styczniu, 1 dnia, na [święto] św. Bazylego, w porze południowego nabożeństwa. Piotrowi[120] zaś dano urząd posadnika w Nowogrodzie.