Tłumaczenie i odczyt dziejów roku 6693 (1185)

Folio 46Въ лѣ[то] 6693 (1185) маиѧ въ 1 д[е]ньвъ ча[с] 10 д[ь]ни яко въ звоненїѥ вечернее с[о]лнце помьрчеяко на часу и боле и звездыбыша и пакы просветисѧ и ради быхомъ. М[ѣсѧ]цѧ того [же] въ6 заложиша Лѹкиници ц[е]рковь камѧнѹ с[вѧ]ты[хъ] ап[осто]лъ Петраи Павьла на Сильнищи.Folio 46’Въ то [же] лѣ[то] Милонегъ заложїц[е]рк[о]вь камѧнѹ с[вѧ]т[о]го Възнесения при архѥп[иско]пѣ Илии а кн[ѧ]зи Мьстиславе Д[а]в[и]д[о]в[и]ци.А на зимѹ поиде Д[а]в[и]дъ къ Полотьскѹ съ новгородьци и съ смольнѧны и ѹмиривъшесѧ воротишасѧ на Еменьци.

W roku 6693 (1185) W maju, 1 dnia, w dziesiątej godzinie dnia, podczas dzwonienia na nabożeństwo wieczorne słońce zaćmiło się na godzinę lub dłużej i gwiazdy były [widoczne], i znów rozświetliło się, i uradowaliśmy się. Tego samego miesiąca, 6 [dnia], mieszkańcy ulicy św. Łukasza ufundowali kamienną cerkiew św. św. Apostołów Piotra i Pawła na Sikorczej Górze^[376]. Tegoż roku Miłonieg^[377] ufundował kamienną cerkiew Świętego Wniebowstąpienia [Pańskiego]^[378], za czasów arcybiskupa Eliasza i księcia Mścisława Dawidowica. Zimą zaś wyruszył Dawid^[379] do Połocka z Nowogrodzianami i Smoleńszczanami, i zawarłszy pokój, powrócili po [jeziorze] Jemieniec^[380].