Tłumaczenie i odczyt dziejów roku 6841 (1333)

Folio 167Въ лѣ[то] 6841 (1333) приде кнѧзь Иванъв Торжекъ съ всими кнѧзи низовьскыми и с рѧзаньскымиFolio 167’и присла в Новъгородъ сведе намѣстникы а самъ сѣде в Торжькѹ ѿКр[е]щ[е]ния до сбора терѧя волость новгородьскую. и послаша новгородьци послы зовѹче ѥго в Новъгородархимандрита Лаврентия Федора Твердиславлича Луку Валъфромѣѥва и ѡнъ молбы не приялъа ихъ не послушалъ а мирѹ не дапоѣха прочь. Того же лѣ[та] архиеп[иско]пъновгородьскыи Василии постави городъ каменъ въ два лѣ[та] и архимандритъ с[вѧ]т[о]го Юрья Лаврентии постави стѣны с[вѧ]т[о]го Юрьясилою 40 саженъ и съ заборолами.

W roku 6841 (1333) Przybył książę Iwan wraz ze wszystkimi książętami Niżu i Riazania do Torżka. I przysłał do Nowogrodu [polecenie] odwołania namiestników. Sam zaś przebywał w Torżku od dnia Chrztu [Pańskiego] aż do święta soboru, pustosząc wołost nowogrodzką. I wysłali Nowogrodzianie posłów, archimandrytę Laurencjusza^[1131], Fiodora Twierdzisławowica i Łukasza Wałfromiejewa, przyzywając go do Nowogrodu. A on nie przyjął ich prośby, ani nie wysłuchał ich, ani pokoju nie zawarł, i odjechał precz. Tegoż roku arcybiskup nowogrodzki Bazyli zakończył dwuletnią budowę kamiennego grodu^[1132], a Laurencjusz, archimandryta [monasteru] św. Jerzego, wzniósł mur wokół [przybytku] św. Jerzego^[1133], o długości czterdziestu sążni wraz z przedpiersiem.