Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 23Въ лѣ[то] 6651 (1143) стояше всѧосенина дъждева ѿ Г[оспо]жинад[ь]ни до Корочюна тепло дъжгь. и бы вода велика вельми въ Волхове и всюде. сено и дръва разнесе. озеро морози въ нощь. и растьрза вѣтръ. и вънесе въ Волховои поломи мостъ. 4 городнѣ отинѹдь бе[з] знатбе занесе.Въ то [же] лѣ[то] оженисѧ С[вѧ]топълкъ Новѣгородѣ приведе женѹ из Моравы межи Р[о]ж[дес]твомь иКр[е]щ[е]ниѥмь. Въ то [же] лѣ[то] ходишаКорела на Ѥмь и ѿбѣжаша 2лоиву бити.Folio 23’

W roku 6651 (1143) Cała jesień była deszczowa, od Zaśnięcia Bogurodzicy do Postu Filipowego [padały] ciepłe deszcze. I nadzwyczaj wielka woda była w Wołchowie i wszędzie. Siano i drewno [zostało] rozrzucone. Jezioro zamarzało w nocy, a wiatr łamał [lód], i wepchnął go do Wołchowa, i [lód] połamał most. I zniosło całkowicie cztery filary bez śladu. W tym też roku ożenił się Światopełk w Nowogrodzie. Przyprowadził sobie żonę z Moraw[178] – między Bożym Narodzeniem a Chrztem [Pańskim]. Tegoż roku wyruszyli Karelowie[179] na Jemian. I uciekając, rozbili dwie łodzie.