Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 165Въ лѣ[то] 6836 (1328) ходи кн[ѧ]зь великыиFolio 165’Іванъ Данилович і Костѧнтинъ Михаілович а новгородци ѿ себе послаша Федора Колесницю въ Ордѹ кьц[ѣса]р[е]ви. і ѿпѹсти я ц[ѣса]рь повелѣвъіскати кн[ѧ]зѧ Алеѯандра. і послакн[ѧ]зь Иванъ своі послы а новгородци ѿ себе вл[ады]кѹ Моісия і Аврама тысѧчьско[го] къ кн[ѧ]зю Олеѯандрѹ въ Пльсковъ велѧче емѹабы пошелъ въ Ордѹ і не послуша.То[го] же лѣ[та] погорѣ Юрьевъ Нѣмецьскыі всь і божници іхъ і полаты каменыи скрѹшившесѧ падоша.і сгорѣ Нѣмець в полатахъ 2000 и500 і 30 а Рѹси 4 ч[е]л[о]в[ѣ]кы.

W roku 6836 (1328) Wielki książę Iwan Danielewic i Konstantyn Michałowic[1114] udali się do Ordy, do cesarza, a Nowogrodzianie wysłali [tam] od siebie Fiodora Kolesnicę. I cesarz odprawił ich, rozkazawszy [im] szukać księcia Aleksandra. I książę Iwan wysłał swoich posłów, a Nowogrodzianie od siebie – władykę Mojżesza i tysięcznika Abrama[1115], do księcia Aleksandra, do Pskowa, przykazując mu, aby udał się do Ordy. I nie usłuchał. Tegoż roku spłonął doszczętnie Juriew niemiecki i świątynie ich, i kamienne komnaty runęły, rozpadłszy się. I spaliło się w komnatach dwa tysiące pięciuset trzydziestu Niemców, a z Rusi – cztery osoby.