Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 38Въ лѣ[то] 6680 (1172) приде Новѹгородѹ кн[ѧ]зь Гюрги АндреевицьГюргевъ вънѹкъ. Въ то [же] лѣ[то]заложиша ц[е]рк[о]вь камѧнѹ с[вѧ]то[го]Якова въ Неревьскемь коньци. Томь [же] лѣ[тѣ] выиде Романъ ис Кыева Ростиславиць волею. И сѣFolio 38’де Михалко Гюргевиць Кыѥвѣ.Томь же лѣ[тѣ] на зимѹ ходи арьхиеп[иско]пъ новгородьскыи Илиѧкъ Ондрееви Володимирю на вьсю правьдѹ. Тъгда же и дашаопѧть посадницьство Иванъкови Захарииницю.

W roku 6680 (1172) Przybył do Nowogrodu książę Jerzy Andrzejewic[302], wnuk Jerzego. Tegoż roku ufundowano kamienną cerkiew św. Jakuba[303] w nerewskim końcu[304]. W tym samym roku Roman Rościsławowic dobrowolnie opuścił Kijów. I zasiadł Michałko Jerzewic[305] w Kijowie [na tronie]. W tymże roku zimą udał się arcybiskup nowogrodzki Eliasz do Andrzeja, do Włodzimierza [nad Klaźmą], [szukać] pełnej sprawiedliwości. Wówczas też dano ponownie urząd posadnika Iwankowi Zachariaszewicowi.