Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 31’Въ лѣ[то] 6669 (1161) ѹладисѧ Ростїслав съ Андрѣемь о Новъгородъи вывѣдоста Мьстислава Гюргевъ вънѹкъ седевъшю емѹ годъдо года без недѣлѣ. а С[вѧ]тослава въвѣдоша опѧть на всѣи воли егосептѧ[брѧ] въ 28. Тъгда [же] отѧшѧ посадницьство ѹ Нѣжате а ЗахаFolio 32рии даша. Томь [же] лѣ[тѣ] стоя всѣ лѣ[то] ведромь и пригорѣ всѣ жито. а на осѣнь ѹби всю ярь морозъ. ѥще же загрѣхы наша не то зло остависѧнъ пакы на зимѹ ста всѧ зиматепломь и дъжгемь и громъ бы[сть]и кѹплѧхомъ кадкѹ малѹюпо 7 кѹнъ. о велика скърбь бѧшевъ людьхъ и нѹжа.

W roku 6669 (1161) Porozumiał się Rościsław[252] z Andrzejem[253] w sprawie Nowogrodu i wywiedli obaj Mścisława, wnuka Jerzego, który panował przez rok bez jednego tygodnia. I wprowadzili z powrotem Światosława[254], całkowicie zgodnie z jego wolą, we wrześniu, 28 [dnia]. Wówczas też odebrano urząd posadnika Nieżacie i oddano go Zachariaszowi[255]. Tegoż roku przez całe lato była susza i zgorzały wszystkie łany żyta, a jesienią mróz zniszczył wszystkie jare zboża. Przez nasze grzechy nie skończyło się na tym nieszczęściu, ale zimą było jeszcze gorzej: przez całą zimę było ciepło i deszczowo, i była burza. I kupowaliśmy małą kadź [ziarna] za siedem kun[256]. O, wielki był smutek wśród ludzi, i bieda.