Tłumaczenie i odczyt dziejów roku 6823 (1315)

Folio 158’Въ лѣ[то] 6823 (1315) поіде кн[ѧ]зь великыіFolio 159Юрьи із Новагоро[да] позванъ въ Ордѹѿ ц[ѣса]рѧ марта 15 в с[ѹбот]ѹ Лазоревѹ оставивъ в Новѣгородѣ брата своегоАфанасья. То[го] же лѣ[та] поіде кн[ѧ]зьМихаіло ізъ Орды в Рѹсь ведыі съ собою Татары оканьнаго Таітемерѧ.ѹслышавше же новгородци съ кнѧземь Афанасьемь ізидоша к Торжкѹ і пребыша тѹ съ 6 нед[ѣль] вѣсть переімаюче. тогда же поідекн[ѧ]зь Михаіло со всею Низовьскою землею і с Татары к Торжкѹ.новгородци же съ кн[ѧ]земь Афанасьемь і с новоторжци ізидошапротивѹ на поле. бы[сть] же то попѹщениемь Б[ож]иемь състѹпившема бо сѧ полкома обѣма бы[сть] сѣча зла і створисѧ немало зла ізбиша мно[го] добрыхъ мѹж і бояръ новгородскыхъ. тѹ ѹбиша АндрѣяКлимовича Юрья МишиничаМихаіла Павшинича СилванаТимофѣя Андрѣянова с[ы]на тысѧцьскогоFolio 159’Онанью Мелѹева Офонаса Романовича і кѹпець добрыхъ многоа іныхъ новгородцевъ и новоторжьцевъ Б[ог]ъ вѣсть. а інии останокъ вбѣгоша в город і затвориша[сѧ] в городѣс кн[ѧ]земь Афанасьемь. і присла кнѧзь Михаіло к новгородцемъ в Торжекъ. выдаіте ми кн[ѧ]зѧ Афанасья і Федора Жревьского а язъ с вами миръ докончаю. і рекоша новгородци. не выдаемъ Афанасья но ізмремъ вси ч[ес]тно зас[вѧ]тѹю Софью. и присла кн[ѧ]зь Михаіло опѧть. выдаіте ми ФедораЖревьско[го] [sic!]. і не хотѣвше выдатипо неволи выдаша его і на собѣдокончаша 50000 гри[вен] серебра і докончаша миръ и кр[ес]тъ цѣловаша. і по мирѹ кн[ѧ]зь Михаіло призва к собѣ кн[ѧ]зѧ Афанасья і бояры новгородскыи і ізъима іхъі посла на Тфѣрь в тали а останокъ лю[ди]и в городѣ нача продаятіFolio 160колико ко[го] станеть а снасть ѿімаѹ всѣхъ. а боі бы[сть] м[ѣсѧ]ца феврарѧ 10на с[вѧ]то[го] му[ченика] Харлампия. і посла кн[ѧ]зьМихаіло намѣстникы своя в Нов[ъ]город а посадничьство даша Семенѹ Климовичю.

W roku 6823 (1315) Wyjechał wielki książę Jerzy z Nowogrodu, wezwany przez cesarza do Ordy, 15 marca, w Sobotę Łazarzową, pozostawiwszy w Nowogrodzie swego brata Atanazego. W tym samym roku udał się książę Michał z Ordy na Ruś, wiodąc ze sobą Tatarów przeklętego Tajtemera. Nowogrodzianie z księciem Atanazym, usłyszawszy o tym, wyjechali do Torżka i przebywali tam przez sześć tygodni, przechwytując wieści. Wówczas to książę Michał wyruszył wraz z całą ziemią Niżowców i z Tatarami na Torżok. Nowogrodzianie zaś z księciem Atanazym i z mieszkańcami Nowego Targu wyszli przeciwko nim w pole. Stało się to z dopustu Bożego. Kiedy bowiem oba wojska starły się ze sobą, rozgorzała straszna rzeź i wydarzyło się niemało zła: zabito wielu zacnych mężów i bojarów nowogrodzkich. Zabito tam Andrzeja Klimowica^[1062], Jerzego Miszynica^[1063], Michała Pawszynica, Siłwana, Timofieja, syna tysięcznika Andrzeja^[1064], Onanię Miełujewa, Ofonasa Romanowica i wielu dobrych kupców, a [ilu] innych Nowogrodzian i mieszkańców Nowego Targu [poległo] – Bóg wie. A inni, pozostali [przy życiu], wbiegli do grodu i zamknęli się w grodzie wraz z księciem Atanazym. I przysłał książę Michał [posłów] do Nowogrodzian w Torżku, [ze słowami]: „Wydajcie mi księcia Atanazego i Fiodora Rżewskiego, a ja zawrę z wami pokój”. I rzekli Nowogrodzianie: „Nie wydamy Atanazego, lecz umrzemy wszyscy godnie za Świętą Sofię”. I znów przysłał książę Michał [posłów, mówiąc]: „Wydajcie mi Fiodora Rżewskiego”. I nie chcąc go wydać, uczynili to pod przymusem, i opłacili się pięćdziesięcioma tysiącami grzywien srebra. I zawarli pokój, i ucałowali krzyż. Po zawarciu pokoju książę Michał przywołał do siebie księcia Atanazego i bojarów nowogrodzkich, i pochwycił ich, i wysłał do Tweru jako zakładników. Pozostałych ludzi, którzy byli w grodzie, zaczął zaś wypuszczać za okupem, [takim], na jaki kogo było stać, lecz ekwipunek odebrał wszystkim. A bój był w miesiącu lutym, 10 [dnia], w święto św. męczennika Haralampiusza. I wysłał książę Michał swoich namiestników do Nowogrodu, a urząd posadnika powierzono Symeonowi Klimowicowi^[1065].