Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 11’Въ лѣ[то] 6635 (1127) заложи ц[е]рк[о]вь камѧнѹ с[вѧ]т[о]го Іѡа[нна]Всѣволодъ Новѣгородѣ наПетрѧтинѣ дворѣ въ имѧ с[ы]насвоего. Въ то [же] лѣ[то] паде метыль гѹстъ по земли и по водѣи по хоромомъ по 2 нощи а по4 дни. томь [же] лѣ[тѣ] обложи трьпезницю камѧнѹ Антонъ игуменъ Новегородѣ. томь [же]лѣ[тѣ] вода бѧше велика въ Волховѣ. а снѣгъ лежа до Яковлѧ дні.а на осень ѹби морозъ вьрьшьвсю и озимицѣ. и бы голодъи цересъ зимѹ ръжи осминкаFolio 12по полѹгр[и]внѣ.

W roku 6635 (1127) Wsiewołod ufundował na cześć swojego syna kamienną cerkiew św. Jana w Nowogrodzie, obok dworu Pietriaty[109]. Tegoż roku nastała straszna zawieja i zamieć, padając na ziemię, na wodę i na zabudowania, przez dwie noce i cztery dni. W tym samym roku ufundował igumen Antoni kamienną salę jadalną[110] w Nowogrodzie. W tymże roku było wiele wody w Wołchowie, a śnieg leżał do dnia św. Jakuba. Na jesień zaś mróz zniszczył całkowicie żyto i oziminy. I był głód, i podczas zimy półkwartę kadzi zboża [kupowano] za pół grzywny.