Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 16’Въ лѣ[то] 6644 (1136) индикта лѣ[та]Folio 1714 новгородьци призваша пльсковиче и ладожаны и сдѹмашаяко изгонити кн[ѧ]зѧ своѥго Всѣволода. И въсадиша въ еп[иско]пль дворъ съ женою и съ дѣтьми и съ тьщею м[ѣсѧ]цѧ маия въ 28. и стражьѥ стрежахѹ д[е]нь и нощь съ орѹжиѥмь 30 мѹжь на д[е]нь. исѣде 2 м[ѣсѧ]цѧ и пѹстиша из города июлѧ въ 15. а Володимирас[ы]на ѥго прияша. а се вины ѥготворѧхѹ. 1. не блюдеть смердъ.2. чемѹ хотелъ ѥси сести Переѧславли. 3. ехалъ ѥси съ пълкупереди всѣхъ а на то много на початыи велевъ ны ре[че] къ Всѣволодѹ пристѹпити а пакы ѿстȣпити велить не пѹстиша ѥгоFolio 17’донелѣже инъ кн[ѧ]зь приде. тъгдаже съгорѣ ц[е]ркы с[вѧ]т[о]го Въскр[е]сениѧманастырь. Въ то [же] лѣ[то] приде Новѹгородѹ кн[ѧ]зь С[вѧ]тославъ Олговиць ис Цернигова ѿ бра[та] Всеволодкам[ѣсѧ]цѧ июлѧ въ 19. пре[же] 14 каланда авгѹ[ста] въ нед[ѣлю]. на сборъ с[вѧ]тыя Еѹфимие въ 3 ча[с] днеа лѹ[не] н[е]б[ес]нѣи въ 19 д[е]нь.томь же лѣ[тѣ] наставъшю индикта 15 ѹбиша Гюргѧ Жирославицѧ. исъ моста съвѣргошам[ѣсѧ]цѧ септѧбрѧ. Въ то [же] лѣ[то] с[вѧ]т[и]шац[е]рк[о]вь с[вѧ]т[о]го Николы великымьс[вѧ]щ[е]ниѥмь въ 5 декѧбрѧ.Въ то [же] лѣ[то] оженисѧ С[вѧ]тославъ Олговиць Новегородѣ и вѣньцѧсѧ своими попы ѹ с[вѧ]т[о]го НиколыFolio 18а Нифонт ѥго не вѣньцѧ ни попомъ на сватбѹ ни церенцемъ да[сть]г[лаго]лѧ. не достоить ѥя пояти. Въ то [же]лѣ[то] стрѣлиша кн[ѧ]зѧ м[и]л[ос]тьнициВсѣволожи нъ живъ бы[сть].

W roku 6644 (1136) 14 indykcji. Nowogrodzianie przywołali Pskowian i Ładożan, i naradzili się [z nimi], jak wygnać swojego księcia Wsiewołoda. I umieścili [go] w dworze biskupim[144] wraz z żoną, dziećmi i teściową, w miesiącu maju, 28 [dnia]. I strażnicy pilnowali [ich] dniem i nocą, z bronią, trzydziestu mężów na dzień. I siedział [tam] przez dwa miesiące, i wypuścili go z miasta w lipcu, 15 [dnia], a jego syna Włodzimierza[145] zatrzymali. Oto przewiny, które [mu] zarzucili: po pierwsze – nie ochrania smerdów[146]; po drugie – „Dlaczego chciałeś osiąść w Perejasławiu?”; po trzecie – „Oddaliłeś się od wojska przed wszystkimi”; a co więcej: „Wpierw nakazał nam zaatakować Wsiewołoda[147], a teraz nakazuje wycofać się”. Nie wypuścili go, dopóki nie przybył inny książę. Wówczas to spłonęła cerkiew Świętego Zmartwychwstania[148], w monasterze. Tegoż roku przybył do Nowogrodu książę Światosław Olegowic[149] z Czernihowa, od brata Wsiewołodka[150], w miesiącu lipcu, 19 [dnia], 14 [dnia] przed kalendami sierpniowymi, w niedzielę, w święto św. Eufemii, w trzeciej godzinie dnia, 19 dnia księżyca na niebie. Tegoż roku, gdy rozpoczęła się 15 indykcja zabito Jerzego Żyrosławowica, zrzucono [go] z mostu, w miesiącu wrześniu. W tym samym roku poświęcono cerkiew św. Mikołaja[151], [obrzędem] wielkiego poświęcenia, w grudniu, 5 [dnia]. Tegoż roku Światosław Olegowic ożenił się w Nowogrodzie. Zaślubiny celebrowali jego duchowni w [cerkwi] św. Mikołaja – Nifont nie udzielił mu ślubu, ani też nie zezwolił udać się na ślub kapłanom, ani mnichom, mówiąc: „Nie jest godzien jej pojąć”. W tymże roku postrzelili księcia ulubieńcy Wsiewołoda, lecz pozostał przy życiu.