Tłumaczenie i odczyt dziejów roku 6751 (1243)
Wybierz rok
Folio 130Въ лѣ[то] 6751 (1243) престависѧ рабъ Б[ож]ии Варламъа мирьскы Вѧчеславъ Прокшіничь на Хѹтинѣ ѹ с[вѧ]т[о]го Сп[а]сам[ѣсѧ]ца маія въ 4. а погребенъбы[сть] заѹтра въ 5 на памѧ[ть]с[вѧ]тыя Ірины архиеп[иско]п[о]мьСпиридономь и игѹменомь Сидоромь при кн[ѧ]зи Алеѯандрѣ.То[го] же м[ѣсѧ]ца въ 18 на памѧ[ть] с[вѧ]т[о]гом[ѹчени]ка Алеѯандра. явисѧ знаменьеFolio 130’въ Пльсковѣ ѹ с[вѧ]т[о]го Іѡ[а]на в манастыри ѿ иконы с[вѧ]т[о]го Сп[а]са надъгробомь кнѧгыниномь Ярославлеѣ Володимирича южеѹби свои пасынокъ в Медвѣжи головѣ. іде мюро ѿ иконыпо 12 днии наіде 4 вощаници яко въ стьклѧницюі привезоша в Новъгородъ двѣна бл[а]г[ослове]ние а въ Пльсковѣ оставиша двѣ собѣ. но Г[оспод]и сл[ав]а тобѣдавыи намъ недостоинымъі грѣшнымъ рабомъ своімътаково бл[а]г[ослове]ние. на тѧ ѹповаемъ Г[оспод]и Вседержителю яко призираеши на на[с] ѹбогыхъ своею многою м[и]л[ос]тью ч[е]л[о]в[ѣ]к[о]л[ю]бче.То[го] же лѣ[та] м[ѣсѧ]ца авгѹста въ 16престависѧ рабъ Б[ож]ии Стефанъ посадникъ новгородьскыі Твердиславичь внѹкъМихалковъ в нед[ѣлю] въ 1 ча[с] ночіFolio 131на памѧ[ть] с[вѧ]тою Павла і Ѹльянывъ притворѣ с[вѧ]тыя Софья ідеже Аркадиі і Мартѹрии архиеп[иско]па лежита. посадничавъ 13лѣ[т] безъ 3 м[ѣсѧ]ць.
W roku 6751 (1243) Zmarł sługa Boży Barlaam, w świecie – Wiaczesław Prokszynic[857], [w monasterze] Świętego Zbawiciela w Chutyni[858], w miesiącu maju, 4 [dnia]. Pochowany zaś został nazajutrz, 5 [dnia], na pamiątkę św. Ireny, przez arcybiskupa Spirydona i igumena Izydora, w obecności księcia Aleksandra. Tegoż miesiąca, 18 [dnia], w święto św. męczennika Aleksandra pokazał się znak w Pskowie, w monasterze św. Jana[859], na ikonie Świętego Zbawiciela, nad grobem księżnej, [żony] Jarosława Włodzimierzowica[860], którą zabił jej pasierb w Niedźwiedziej Głowie. Z ikony przez dwanaście dni wydobywał się święty olej i napełnił cztery czary woskowe niczym [jedną] szklanicę. I dwie z nich przywieziono do Nowogrodu do poświęcenia, a dwie pozostawiono w Pskowie dla siebie. Chwała [niech będzie] Tobie, Panie, któryś zesłał nam, niegodnym i grzesznym sługom swoim, takie błogosławieństwo! W Tobie pokładamy nadzieję, Panie Wszechwładco, kochający człowieka, gdyż spoglądasz na nas ubogich w swoim nieprzebranym miłosierdziu! Tegoż roku, w miesiącu sierpniu, 16 [dnia], zmarł sługa Boży Stiepan Twierdzisławowic[861], posadnik nowogrodzki, wnuk Michałka[862], w niedzielę, w pierwszej godzinie nocy. [Pochowano go] w dzień wspomnienia św. św. Pawła i Julianny, w narteksie Świętej Sofii, w którym leży dwóch arcybiskupów: Arkadiusz[863] i Martyriusz[864]. Sprawował on urząd posadnika przez trzynaście lat bez trzech miesięcy.