Przypis nr 471

Cerkiew Czterdziestu Męczenników z Sebasty – znajdowała się w końcu nerewskim, nieopodal północnego wału Dziedzińca, między ulicami Szczerkową a Janewą. Murowany przybytek miał ufundować w 1199/1200 r. wpływowy Nowogrodzian, Proksza Małyszewicz, najprawdopodobniej pragnąc upamiętnić osobę swojego syna Jakuba, poległego w trakcie wyprawy na Jugrów. Budowę ukończył dopiero w 1209/1210 r. jego drugi potomek, Wiaczesław. On też zadbał o ozdobienie wnętrza rodowej świątyni Małyszewiczów malowidłami naściennymi. Zostały one ukończone w 1226–1228 r. Cerkiew rychło zaczęła pełnić niezwykle ważną rolę w życiu mieszkańców końca nerewskiego: zbierał się przed nią lokalny wiec tej dzielnicy (1217/1218 r.). Obiekt ucierpiał w trakcie kilku pożarów, które nawiedzały wspomnianą część miasta w XIV–XVI w. Nie wiadomo, kiedy dokładnie został rozebrany. Najprawdopodobniej stało się to u schyłku XVI w.