Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 161’Въ лѣ[то] 6829 (1321) ходи кн[ѧ]зь Юрьіратью на Дмитрия Михаілови[ча]тфѣрьского і при[де] в Переяславльс полкы. і тѹ присла кн[ѧ]зь Дмитриі вл[ады]кѹ тфѣрьского і докончаFolio 162ша миръ на двѹ тысѧчю серебра а кн[ѧ]ж[е]ния великого Дмитрию не подъимати. То[го] же лѣ[та] м[ѣсѧ]цаію[нѧ] 26 бы[сть] знамение въ с[о]лнципред обѣднею. ч[ис]ту сѹщю н[е]бѹвнезапѹ померче с[о]лнце яко нача[с] і бы[сть] яко м[ѣсѧ]ць 5 ночии і тмабы[сть] яко в зимнюю ночь і пакынаполнисѧ по малѹ. і ради быхом.

W roku 6829 (1321) Wyprawił się książę Jerzy z wojskiem na Dymitra Michałowica[1075] twerskiego i przybył z oddziałami do Perejasławia. I tam przysłał książę Dymitr władykę twerskiego, i zawarli pokój, [zgodziwszy się] na dwa tysiące [sztuk] srebra i na to, że Dymitr nie będzie sięgał po godność wielkiego księcia. W tym samym roku, w miesiącu czerwcu, 26 [dnia] pojawił się znak na słońcu przed południowym nabożeństwem. Niebo było czyste i wnet zamroczyło się słońce na około jedną godzinę. I było jak księżyc piątej nocy i zapanowała ciemność jak w zimową noc. A potem znów pomału stało się pełne i byliśmy radzi.