Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 33Въ лѣ[то] 6673 (1165) поставленъ бы[сть] Илия архиеп[иско]пъ новъгородьскыи ѿ митрополита Іѡ[анна] прикн[ѧ]зи Рѹсьстѣмь Ростисла[вѣ]м[ѣсѧ]цѧ м[а]рта въ 28 на вьрьбницю. и приде Новѹгородѹ м[ѣсѧ]цѧмаия въ 11 при кн[ѧ]зи новгородьстемь С[вѧ]тославе а при посаднице Захарии. Томь [же] лѣ[тѣ] поставиша ц[е]рк[о]вь с[вѧ]тыя ц[а]р[и]цѧ шетицинїци. а дрѹгѹю на Городищи с[вѧ]т[о]гоНиколы кн[ѧ]зь С[вѧ]тослав. Въ то [же] лѣ[то]ходи игѹменъ Дионисии съ любовью въ Рѹсь. и повелено бы[сть] владыцѣ архиеп[иско]пьство митрополитомь. тои же зиме бѧше сильнъ морозъ.Folio 33’

W roku 6673 (1165) Eliasz[261], arcybiskup nowogrodzki został ustanowiony przez metropolitę Jana[262], za panowania księcia ruskiego Rościsława[263], w miesiącu marcu, 28 [dnia], w Niedzielę Palmową. I przybył do Nowogrodu w miesiącu maju, 11 [dnia], za rządów księcia nowogrodzkiego Światosława i posadnika Zachariasza. W tym samym roku wybudowali Szczecinianie cerkiew Świętej Trójcy[264], a inną na Grodziszczu, św. Mikołaja[265] [wzniósł] książę Światosław. Tegoż roku igumen Dionizy[266] poszedł z miłością na Ruś. I powierzone zostało władyce arcybiskupstwo przez metropolitę[267]. Tej zimy był silny mróz.