Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 120’Въ лѣ[то] 6745 (1237) бы[сть] знамение въ с[о]лнцим[ѣсѧ]ца авгѹста въ 3 д[е]нь на памѧ[ть] с[вѧ]тых о[те]ць Далмата ФаȣстаІсакия въ ѹденье. бы[сть] таково знамение. тма бы[сть] въ с[о]лнцісъ запада акы м[ѣсѧ]ць бы[сть] въ 5ночии а съ встока свѣтло і опѧть со въстока тма бы[сть] такожеакы м[ѣсѧ]ць 5 ночии а с западасвѣтло і тако ісполнисѧ опѧть.То[го] же лѣ[та] придоша в силѣ велицѣНѣмци ізъ замория в Ригуі тѹ совкѹпившесѧ вси і рижане і всѧ Чюдьская землѧі пльсковичи ѿ себе послашапомощь мѹжь 200 ідоша набезбожнѹю Литвѹ. і тако грѣхъ ра[ди] нашихъ безбожнымипогаными побѣжени бышапридоша кождо десѧтыи въFolio 121домы своя. То[го] же лѣ[та] придемитрополитъ Грьчинъ ізъНикѣя въ Киевъ іменем Есифъ.

W roku 6745 (1237) Ukazał się znak na słońcu w miesiącu sierpniu, 3 dnia, na pamiątkę świętych ojców Dalmacjusza, Faustusa i Izaaka, w południe. Był to taki znak: ciemność okryła słońce po zachodniej stronie i było ono jak księżyc piątej nocy, a po wschodniej było jasne. Następnie zaś ciemność pojawiła się po stronie wschodniej, tak że [wyglądało] jak księżyc piątej nocy, a po stronie zachodniej znowuż było jasne. I potem stało się pełne. Tegoż roku do Rygi nadciągnęli zza morza Niemcy z wielkimi siłami. I tam zebrali się wszyscy: Ryżanie i cała ziemia czudzka. Pskowianie zaś przysłali od siebie na pomoc [im] dwustu mężów. Wyruszyli na bezbożną Litwę. I tak, z powodu naszych grzechów zostali zwyciężeni przez bezbożnych pogan. I co dziesiąty powrócił do swego domu. W tymże roku przybył do Kijowa metropolita Grek z Nikei, o imieniu Józef[812].