Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 165’Въ лѣ[то] 6837 (1329) при[де] в Новъгород на столъ кн[ѧ]зь великыи Іванъ Даниловичь внѹкъ Олеѯандровъ марта 26 на сборъ арх[а]нг[е]ла Гаврила. бѧхѹ же с ним і тфѣрьскыи кнѧзи Костѧнтинъ и Василии і Олеѯандръ сѹждальскыи і іныхъмно[го] рѹ[сь]скыхъ кнѧзии.Folio 166То[го] же лѣ[та] ѹбиша въ Юрьевѣ новгородского посла мѹжа ч[ес]тна Івана Сыпа.То[го] же лѣ[та] приходи в Новъгород митрополитъ Грьчинъ ро[до]мь іменемь Феогностъ.То[го] же лѣ[та] поіде кн[ѧ]зь Іванъ со всѣ[ми]кн[ѧ]зи і с Новымьгоро[до]мь къ Пльсковѹ ратью. і ѹвѣдавше пльсковичи выпровадиша кн[ѧ]зѧ Олеѯандра ѿ себе а къ кн[ѧ]зю Івануі к новгородцемъ прислаша послы с поклономь въ Опокѹ идокончаша миръ. Тоі [же] зимыізбиша новгородцевъ коториибыли пошли на Юргѹ ѹстьюжьскыи кн[ѧ]зи. То[го] же лѣ[та] безъкн[ѧ]зѧ і без новгородцевъ загорѣсѧ Ондрѣшковъ дворъ въ Плотникѣхъ і погорѣ і до Федорас[вѧ]т[о]го і потом на тоі [же] нед[ѣли] погорѣ Ільіна ѹлица мало не всѧ і Лѹбѧница і ц[е]ркы с[вѧ]т[о]го Сп[а]са і с[вѧ]то[го] Лукы сгорѣ.

W roku 6837 (1329) Przybył do Nowogrodu, aby objąć tron, wielki książę Iwan Danielewic[1116], wnuk Aleksandra, 26 marca, w sobór archanioła Gabriela. Byli zaś z nim książęta twerscy Konstantyn[1117] i Wasyl[1118], i Aleksander[1119] suzdalski, i wielu innych ruskich książąt. Tegoż roku zamordowano w Juriewie posła nowogrodzkiego, czcigodnego męża, Iwana Sypa. W tymże roku przyjechał do Nowogrodu metropolita, z pochodzenia Grek, o imieniu Teognost[1120]. Tegoż roku książę Iwan ze wszystkimi książętami i z Nowogrodzianami wyprawił się zbrojnie na Psków. I Pskowianie, dowiedziawszy się o tym, przegonili księcia Aleksandra[1121] od siebie, a do księcia Iwana i do Nowogrodzian wysłali do Opok[1122] posłów z pokłonami. I zawarto pokój. Tejże zimy książęta Ustiuga pozabijali Nowogrodzian, którzy wyprawili się byli na Jugrów. W tymże roku, pod nieobecność księcia i Nowogrodzian, zapłonął dwór Ondrieszki w Płotnikach. I spłonął [obszar] aż do [cerkwi] św. Teodora[1123]. Później, w tym samym tygodniu spaliła się nieomal cała ulica Eliasza i Łubianka. I spłonęły cerkwie Świętego Zbawiciela[1124] i św. Łukasza[1125].