Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 72Въ лѣ[то] 6713 (1205) м[ѣсѧ]ць освѣте въ 8 ноции.Того [же] лѣ[та] присла великыи кн[ѧ]зьВсеволодъ въ Новъгородъ рекѧ та[ко]. въ земли вашеи рать ходить а кн[ѧ]зь вашь с[ы]нъ мои С[вѧ]тославъмалъ. а даю вы с[ы]нъ свои стареишии Костѧнтинъ.Тъгда [же] отѧшѧ посадницьствоѹ Михалка и даша Дмитрѹ Мирошкиницю. Въ то [же] лѣ[то] придекнѧзь Костѧнтинъ Всеволодиць внѹкъ Гюргевъ въ НовъгороFolio 72’дъ м[ѣсѧ]цѧ марта въ 20 на с[вѧ]т[о]го Герасима. и радъ бы[сть] всь град своѥмухотѣнию. Въ то [же] лѣ[то] прѣставїсѧ кнѧгыни Всеволожая.

W roku 6713 (1205) Księżyc świecił przez osiem nocy. Tegoż roku przysłał wielki książę Wsiewołod[527] [posłów] do Nowogrodu, mówiąc tak: „Po waszej ziemi chodzi wojsko [nieprzyjacielskie], a wasz książę, mój syn Światosław[528] [jest] mały. Daję wam więc mojego najstarszego syna Konstantyna”[529]. Wówczas też odebrano urząd posadnika Michałkowi[530] i dano go Dymitrowi Miroszkinicowi[531]. W tymże roku przybył książę Konstantyn Wsiewołodowic, wnuk Jerzego, do Nowogrodu, w miesiącu marcu, 20 [dnia], w święto św. Gerazyma. I radowało się całe miasto, że spełniło się jego pragnienie. Tegoż roku zmarła księżna Wsiewołodowa[532].