Tłumaczenie i odczyt dziejów roku 6759 (1251)
Wybierz rok
Folio 132Въ лѣ[то] 6759 (1251) приѣха Кюрилъмитрополитъ в Новъгородъ иростовьскыи еп[иско]пъ Кюрилъ жеіменемь. і поставиша архиеп[иско]па новгородьского Далмата.Того [же] лѣ[та] наідоша дъждеве ипоімаша вси рли і обилия исѣна і мостъ снесе вода на Волховѣ великыи. і на осень биморозъ обилье но останокъізбыисѧ. Г[оспод]ѹ бо Б[ог]ѹ попѹщающю за грѣхы наша ово гладъ ово рать і іны всѧкыя казни. но о м[и]л[осе]рдие его великоеі терпить о насъ ожидая покаFolio 132’яния якоже самъ реклъ есть.не хощю см[е]рти грѣшникѹно обращения животѹ его.і оставлѧеть намъ останкына оживление наше.
W roku 6759 (1251) Przyjechał do Nowogrodu metropolita Cyryl[872] i biskup rostowski, również o imieniu Cyryl[873]. I ustanowili arcybiskupem nowogrodzkim Dalmacjusza[874]. Tegoż roku nadciągnęły deszcze i odebrały [nam] role, pola zbóż i siano. I woda zniosła wielki most na Wołchowie. Na jesieni zaś mróz zabił zboża na polach, lecz reszta uchowała się. Pan Bóg zsyła bowiem za nasze grzechy a to głód, a to wojnę i wszelakie inne kary, lecz jego miłosierdzie jest wielkie. I znosi nas cierpliwie, oczekując skruchy, jakoż i sam powiedział: „Nie pragnę śmierci grzesznika, lecz jego nawrócenia ku życiu”[875]. I pozostawia nam resztki, abyśmy utrzymali się przy życiu.