Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 153’Въ лѣ[то] 6811 (1303) ѿяша посадни[чь]ствоѹ Семена Климовича і дашабратѹ его Андрѣю. То[го] же лѣ[та]срѹбиша 4 ц[е]ркви деревѧныс[вѧ]то[го] Георгия в Торгѹ і с[вѧ]то[го] ИванаІшковѹ і с[вѧ]тою Козмы и ДемьFolio 154яна на Холопии ѹлици і с[вѧ]т[о]гоГеоргия на Борьковѣ ѹлици.В то [же] лѣ[то] на зимѹ бы[сть] зима теплане бы[сть] снѣга чересъ всю зимѹі не добыша лю[ди] хлѣба і бы[сть] дороговь велика тѹга велика ипечаль людемъ. но не ѿчаемъ[сѧ]м[и]л[ос]ти твоея. кажа Г[оспод]и накажи а см[е]рти не предаі. аще босгрѣшихомъ но тебе не ѿстѹпихомъ. казнивъ помилуіГ[оспод]и ч[е]л[о]в[ѣ]к[о]л[ю]бче не по нашимъ дѣломъ злымъ но по своеи велицѣі м[и]л[ос]ти. ты еси Б[ог]ъ нашьразвѣ тебе ино[го] б[ог]а не знаемъ.

W roku 6811 (1303) Odebrano urząd posadnika Symeonowi Klimowicowi[1006] i oddano go bratu jego Andrzejowi[1007]. W tym samym roku wybudowano cztery drewniane cerkwie: św. Jerzego na Targu[1008], św. Jana [Chrzciciela] Iszkowa[1009], św. św. Kosmy i Damiana na ulicy Chołopiej[1010] oraz św. Jerzego na ulicy Borkowej[1011]. Zima tego roku była zimą ciepłą – nie było śniegu przez całą zimę. I ludzie nie zdobyli chleba, i była drożyzna wielka, wielki smutek i rozpacz wśród ludzi. Lecz nie zwątpimy w Twoje miłosierdzie! Pouczaj [nas], Panie, ukarz, lecz nie wydawaj na śmierć! Jeśli bowiem [nawet] zgrzeszyliśmy, nie odstąpiliśmy od Ciebie. Ukarawszy, zmiłuj się [nad nami], Panie, kochający człowieka, nie wedle naszych złych uczynków, lecz wedle Twego wielkiego miłosierdzia. Ty jesteś Bogiem naszym, poza Tobą nie znamy innego Boga!