Przypis nr 352

Cerkiew św. Jana Chrzciciela „Iszkowa” – twórca naszego źródła po raz pierwszy wspomina o tej świątyni, opisując straty, poczynione przez pożar, który rozgorzał 3 VII 1181 r. Miała ona zostać odbudowana jeszcze w tym samym roku. Kolejny, drewniany przybytek pod tym samym wezwaniem został wzniesiony w 1303–1305 r. Spłonął w lipcu 1311 r. W późniejszych wiekach był on wielokrotnie przebudowywany. Ucierpiał w czasie pożaru w 1745 r. i rychło po tym wydarzeniu został rozebrany. Cerkiew św. Jana Chrzciciela „Iszkowa” znajdowała się zapewne w rejonie Targu. Niektórzy badacze utożsamiają ją z innym przybytkiem, dedykowanym temu świętemu, wzniesionym z kamienia w 1359 r. w sąsiedztwie tzw. Niemieckiego Dworu (vide: przypis 979), o którym nadmienia autor Latopisu nowogrodzkiego pierwszego młodszej redakcji.