Przypis nr 127

Cerkiew św. Jerzego na Targu – najstarsza, drewniana świątynia, dedykowana męczennikowi Jerzemu († ok. 303 r.), została wzniesiona w północno-wschodniej części Targu już na początku XII stulecia. Autorzy naszego źródła datują powstanie tego obiektu na rok 1133/1134, wiążąc go z osobą księcia Wsiewołoda I Mścisławowicza. Fundacja Rurykowicza przetrwała zaledwie kilka dekad. W 1181/1182 r., po rozległym pożarze, który spustoszył znaczne połacie grodu, w tym samym miejscu została wybudowana kolejna drewniana cerkiew, poświęcona św. Jerzemu. I ona musiała ulec zniszczeniu. O wzniesieniu kolejnej świątyni z drewna nowogrodzcy dziejopisowie wspominają w narracji na temat wydarzeń z lat 1303–1305. Podobnie jak jej poprzedniczki, budowlę tę strawił ogień już w 1311/1312 r. O powstaniu murowanego przybytku, dedykowanego męczennikowi Jerzemu, czytamy w Latopisie nowogrodzkim pierwszym młodszej redakcji. Ufundowali go w 1356 r. zwykli Nowogrodzianie, zamieszkujący pobliską, obecnie już nieistniejącą ulicę – Łubiankę. Istniejący obecnie przybytek wzniesiono w latach 1750–1754, wykorzystując fundamenty i znaczną część murów wcześniejszej budowli. Aktualnie w budynku znajduje się filia Państwowego Muzeum Historycznego w Nowogrodzie Wielkim.