Przypis nr 190

Autor latopisu nie precyzuje, którą z dwóch nowogrodzkich świątyń, dedykowanych św. św. Kosmie i Damianowi († ok. 290 r.), ma tu na myśli. Poświęcony im przybytek wzniesiono najprawdopodobniej przy ulicy, noszącej również ich imię, znajdującej się w końcu nerewskim. Najwcześniejsza wzmianka w Latopisie nowogrodzkim pierwszym młodszej redakcji, którą możemy w niebudzący żadnych wątpliwości sposób powiązać z tym obiektem, odnosi się jednak dopiero do 1345/1346 r. Wówczas to arcybiskup Bazyli miał ufundować cerkiew przy ul. św. św. Kosmy i Damiana. W 1403 r. powstała świątynia murowana, która jednak nie zachowała się do naszych czasów. Drugi obiekt pod tym samym wezwaniem istniał przy pobliskiej ulicy Chołopiej. Autor naszego źródła wspomina o nim po raz pierwszy w narracji na temat wydarzeń z 1270/1271 r. Nadmienia też, iż drewnianą cerkiew św. św. Kosmy i Damiana wzniesiono tu w 1303–1305 r. Cerkiew murowaną wybudowano natomiast w 1375 r. Istniała ona przez kilka kolejnych stuleci. W 1819 r. na jej miejscu wzniesiono przybytek, dedykowany Tichwińskiej Ikonie Matki Bożej, który zachował się do dziś.