Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 163Въ лѣ[то] 6832 (1324) ідоша новгородци с кн[ѧ]земь Юрьемь на Заволочье і взѧша Ѹстьюгъ на щитъ і придоша наДвинѹ і тѹ прислаша послыкн[ѧ]зи ѹстьюжьскыи къ кн[ѧ]зюі к новгородцемъ і докончашамиръ по староі пошлинѣ. і придоша новгородци вси здорови.Folio 163’а кн[ѧ]зь Юрьі поіде въ Ордѹ ізъ Заволочья по Камѣ рѣцѣ.Того [же] лѣ[та] свершиша Х[ристо]вѹ каменѹц[е]рк[о]вь і с[вѧ]ща ю вл[ады]ка Д[а]в[и]дъ.Тоі же зимы престави[сѧ] архиеп[иско]пъновгородьскыи Д[а]в[и]дъ м[ѣсѧ]ца февра[рѧ]5 на памѧ[ть] с[вѧ]тоі м[ѹчени]ци Агафьі. і положиша і въ притворѣ ѹ с[вѧ]тоі Софьі посторонь Климента.Тогда же сдѹмавше новгородциі ігѹмени і по[по]ве і черньци і всьНовъгород възлюбиша вси Б[ого]мьназнаменана Моісия пре[же] бывша архимандритомь ѹ с[вѧ]т[о]гоГеоргия потомь вышелъ бѧше по своеи воли къ с[вѧ]тоі Б[огороди]ци наКоломци въ своі манастырьі възведоша і на сѣни і посадиша і въ вл[ады]чни дворѣ дондеже позоветь его митрополитъ.

W roku 6832 (1324) Wyprawili się Nowogrodzianie wraz z księciem Jerzym na Zawołocze i zdobyli szturmem Ustiug. I przyszli nad Dźwinę, i książęta Ustiuga przysłali tam posłów do księcia i do Nowogrodzian. I zawarli pokój według pradawnego obyczaju. I powrócili Nowogrodzianie cali i zdrowi. Książę Jerzy udał się do Ordy z Zawołocza, wzdłuż rzeki Kamy[1085]. W tym samym roku ukończono kamienną cerkiew Chrystusową[1086] i poświęcił ją władyka Dawid. Tejże zimy zmarł arcybiskup nowogrodzki Dawid, w miesiącu lutym, 5 [dnia], w święto męczennicy Agaty. I złożono go w narteksie Świętej Sofii, obok Klemensa[1087]. Wówczas to Nowogrodzianie, igumeni, popi, mnisi i cały Nowogród, naradziwszy się, wszyscy upodobali sobie naznaczonego przez Boga Mojżesza[1088], który wcześniej był archimandrytą w [monasterze] św. Jerzego[1089], a następnie dobrowolnie odszedł do własnego monasteru Świętej Bogurodzicy w Kołomcach[1090]. I wprowadzono go do komnat, i osadzono w dworze władyki, [do czasu], aż przywoła go metropolita.