Tłumaczenie i odczyt dziejów roku 6696 (1188)

Folio 48Въ лѣ[то] 6696 (1188) заложи ц[е]рк[о]вькамѧнѹ с[вѧ]тыя Б[огороди]цѧ ѸспениFolio 48’ѥ въ Аркажи манастыри Сьмьюне Дыбачевиць. Томь [же] лѣ[тѣ] дѣлаша мостъ новъ чересъ Волховопо сторонь ветъхаго. Томь же лѣ[тѣ]перестависѧ рабъ Б[о]жии Германъ иерѣи с[вѧ]т[о]го Якова зовемыи Воята слѹживъшю ѥмѹ ȣс[вѧ]т[о]го Иякова полъпѧтадьсѧтълѣ[т] въ кротости и съмерениии Б[ог]обоязньствѣ. поя съ собоюПльсковѹ археп[иско]пъ Гаврилаи дошьдъ Пльскова разболесѧи постриже и вл[а]д[ы]ка и въ скимуи престависѧ м[ѣсѧ]цѧ октѧ[брѧ] въ 13на с[вѧ]тѹю м[ѹ]ч[е]н[и]кѹ Карпа и Папула и положиша и ѹ с[вѧ]т[о]го Сп[а]савъ манастыри. покои Г[оспод]и д[ѹ]шю раба твоего Германа ѿпѹсти еFolio 49мѹ всѧ прегрешения вольная иневольная. На тѹ [же] зимѹ бы[сть] дорогъвь оже кѹплѧхѹ по двѣ ногате хлѣбъ а кадь ръжи по 6 гр[и]в[е]нъ.нъ Б[о]жиѥю м[и]л[ос]тию не бы[сть] пакостївъ людьхъ. Въ то [же] лѣ[то] рѹбошановгородьце Варѧзи на Гътѣхъ Немьце въ Хорѹжькѹ и въНовотържьце. а на веснѹ не пустиша из Новагорода своихъни одиного мѹ[жа] за море ни съла въдаша Варѧгомъ нъ пѹстїша я без мира.

W roku 6696 (1188) Symeon Dybaczewic ufundował kamienną cerkiew Zaśnięcia Świętej Bogurodzicy w monasterze Arkadiusza^[393]. W tym samym roku budowano nowy most na Wołchowie, obok starego. Tegoż roku zmarł sługa Boży German^[394], kapłan [w cerkwi] św. Jakuba^[395], zwany Wojatą. Ponieważ pełnił on swą posługę [w cerkwi] św. Jakuba przez czterdzieści pięć lat, [trwając] w łagodności, skromności i bojaźni Bożej, zabrał go ze sobą arcybiskup Gabriel do Pskowa. Przyjechawszy do Pskowa, [German] rozchorował się. I postrzygł go władyka w [wielką] schimę, i zmarł w miesiącu październiku, 13 [dnia], w święto św. św. męczenników Karposa i Papylosa. I złożono go w monasterze Świętego Zbawiciela^[396]. Panie, obdarz pokojem duszę sługi twego Germana i odpuść mu wszystkie grzechy umyślne i nieumyślne. Tejże zimy była [taka] drożyzna, że kupowano chleb za dwie nogaty, a kadź ziarna – za sześć grzywien. Jednak za sprawą miłosierdzia Bożego nie było w ludziach nikczemności. Tegoż roku pobili Nowogrodzian Waregowie w Gotlandii i Niemcy^[397] w Chorużku^[398] i w Nowym Targu. A wiosną nie puszczono z Nowogrodu, spośród swoich ani jednego męża za morze, ani nie skierowano posła do Waregów, lecz odprawiono ich bez [zawarcia] pokoju.