Przypis nr 216

Monaster Zaśnięcia Bogurodzicy – jak podaje autor naszego źródła, męski klasztor nad jeziorem Miaczino oraz najstarszą, drewnianą świątynię na jego terenie ufundował igumen Arkadiusz, późniejszy biskup Nowogrodu Wielkiego, w 1153/1154 r. Z biegiem czasu przyjęto łączyć interesujący nas tu przybytek z jego imieniem. Cerkiew murowaną polecił wznieść pewien Nowogrodzianin, Symeon Dybaczewicz w 1188/1189 r. Została ona uroczyście konsekrowana przez arcybiskupa Gabriela-Grzegorza w dniu 4 VI 1189 r. W 1205/1206 r. syn posadnika, Twierdzisław Michałkowicz ufundował nad bramą monasteru Zaśnięcia Bogurodzicy cerkiew św. Symeona Słupnika Młodszego († 592 r.). Wspólnotę zlikwidowano w 1764 r. Jej zabudowania zostały formalnie przypisane do sąsiedniego Monasteru Zwiastowania Bogurodzicy (vide: przypis 295) w 1772 r., a w 1847 r. – rozebrane.