Latopis nowogrodzki pierwszy

Folio 42Въ лѣ[то] 6687 (1179) заложи архиеп[иско]пъ Илия съ бра[то]мь ц[е]рк[о]вькамѧнѹ с[вѧ]тыя Б[огороди]цѧ Бл[а]говѣщение и начѧ здати ц[е]рк[о]вь маиѧ м[ѣсѧ]цѧ въ 21 на с[вѧ]тѹю ц[ѣса]рю КоFolio 42’стѧнтина и Елены. а коньцѧшам[ѣсѧ]цѧ авгѹ[ста] въ 25 на с[вѧ]т[о]го ап[осто]ла Тити. а всѣго дѣла ц[е]рк[о]вьнаго зьдания д[ь]нии 70. и бы[сть] кр[ес]тьяномъприбежище. Томь [же] лѣ[тѣ] прѣстависѧ раба Б[о]жия Ѥлисава игѹмения с[вѧ]т[о]го Іѡ[анна]. И поставиша намѣстѣ ея Фегнию. Томь [же] лѣ[тѣ]иде Романъ из Новагорода Смольньскѹ. Тъгда [же] новгородьци послашасѧ по бра[та] его по Мьстислава въ Рѹ[сь] и въниде Мьстиславъ въНовъгородъ м[ѣсѧ]цѧ ноябрѧ въ 1на с[вѧ]тѹю безмездьникѹ Къзмыи Дамияна. А на зимѹ иде Мьстіславъ съ новгородьци на Чюдь наОчелѹ и пожьже всю землю ихъ. а сами ѿбегоша къ морю нъFolio 43и тѹ ихъ досыти паде.

W roku 6687 (1179) Arcybiskup Eliasz ufundował razem z bratem kamienną cerkiew Zwiastowania Świętej Bogurodzicy[338]. I zaczęto wznosić tę cerkiew w miesiącu maju, 21 [dnia], w święto św. św. cesarzy Konstantyna i Heleny. Ukończono ją zaś w miesiącu sierpniu, 25 [dnia], w święto Apostoła Tytusa. Wszystkie prace budowlane przy cerkwi trwały siedemdziesiąt dni. I stała się [ona] ucieczką dla chrześcijan. Tegoż roku zmarła służebnica Boża Jelisawa, igumenia [monasteru] św. Jana[339]. I ustanowiono w jej miejsce Fiegniję. W tymże roku wyjechał Roman z Nowogrodu do Smoleńska. Wówczas Nowogrodzianie posłali po jego brata Mścisława[340] na Ruś. I przybył Mścisław do Nowogrodu w miesiącu listopadzie, 1 [dnia], w święto św. św. dobroczyńców Kosmy i Damiana. Zimą natomiast wyruszył Mścisław z Nowogrodzianami na Czudź, na Oczełę, i spalił całą ich ziemię. Oni sami uciekli zaś ku morzu, lecz i tam wielu ich straciło życie.