Przypis nr 422

Cerkiew św. Jana Miłosiernego nad jeziorem Miaczino – o budowie drugiej świątyni w żeńskim monasterze Zmartwychwstania Pańskiego autor naszego źródła wspomina już w narracji na temat wydarzeń z roku 1193/1194 r. Dodaje, że znajdowała się ona nad bramą klasztorną. Można też przypuszczać, iż – podobnie jak większość budowli sakralnych w Nowogrodzie Wielkim w tym okresie – wzniesiono ją z drewna. Murowany przybytek dedykowany św. Janowi Miłosiernemu († ok. 616 r.) miał powstać nad jeziorem Miaczino – jak zaświadczają późniejsze przekazy historyczne – w latach dwudziestych XV w. Usytuowano go na północ od głównej świątyni monasteru, noszącej podwójne wezwanie: Zmartwychwstania Pańskiego i Uwierzenia Apostoła Tomasza. Cerkiew św. Jana Miłosiernego nad jeziorem Miaczino nosi ślady późniejszych przebudów i renowacji. Na północnej fasadzie zabytku dostrzec możemy ślady drugiej, dość obszernej budowli murowanej, przylegającej ongiś do korpusu cerkwi i połączonej z nią wewnętrznym przejściem. Pierwotne przeznaczenie pomieszczenia jest nieznane. Przypuszcza się, że mogło ono służyć mieszkankom monasteru jako jadalnia i zostało rozebrane po likwidacji wspólnoty w latach 40. XVIII w.