Latopis nowogrodzki pierwszy

Aleksy III Angelos uciekł z Konstantynopola późnym wieczorem 17 VII 1203 r., obawiając się, że przypuszczony przez krzyżowców szturm zakończy się upadkiem bizantyńskiej stolicy. Fakt ten odnotowuje również Geoffroy de Villehardouin, Robert de Clari oraz Niketas Choniates, który wprost oskarża władcę o tchórzostwo. Aleksy III po opuszczeniu Konstantynopola używał nadal tytułu cesarskiego, co komplikowało sytuację polityczną jego następców na bizantyńskim tronie. Co znamienne, analizowana opowieść nie wspomina o tym, dokąd udał się pozbawiony tronu cesarz. Warto wszak mieć na uwadze fakt, że w późniejszej ruskiej tradycji historiograficznej (reprezentowanej m.in. przez Latopis hustyński) pojawiła się legenda o ucieczce Aleksego III Angelosa na Ruś, na dwór księcia halickiego Romana Mścisławowicza.

Przypis występuje w tłumaczeniu wydarzeń roku