Przypis nr 512

Monaster Chrystusa Dobroczyńcy – informacje o nim pojawiają się tylko w tekstach późnośredniowiecznych. Oprócz prezentowanej tu opowieści obiekt o tej nazwie wzmiankuje kilka źródeł bizantyńskich. Niewielki passus poświęcił mu również w swoim itinerarium diakon Zosym, zwiedzający Konstantynopol w latach 1419–1422. Ponieważ większość istniejących przekazów zawiera informację, iż w murach monasteru Chrystusa Dobroczyńcy znajdowały się szczątki św. Teodozji, badacze utożsamiają zazwyczaj omawiany obiekt z występującym znacznie częściej w materiale źródłowym kościołem/monasterem poświęconym tej świętej. George P. Majeska przypuszcza, że budowla dedykowana Chrystusowi Dobroczyńcy i świątynia św. Teodozji mogły być de facto częściami jednego kompleksu monastycznego, w którym imię Zbawiciela nosiłby konwent męski, świętej zaś – żeński. Obiekt ten powstał najprawdopodobniej w XI–XII w. Znajdował się w północnej części Konstantynopola, nieopodal Złotego Rogu.