Przypis nr 521

Bonifacy z Montferratu (ok. 1140–1207) – jeden z przywódców czwartej wyprawy krzyżowej. Autor opowieści nie wymienia jego imienia, biorąc za nie pomyłkowo noszony przezeń tytuł, najprawdopodobniej już zasłyszany w zniekształconym brzmieniu. Bonifacy był markizem (wł. marchese, fr. marquis, niem. Margraf) Montferratu od 1192 r. Po zdobyciu stolicy Bizancjum przez krzyżowców bez powodzenia pretendował do godności łacińskiego cesarza Konstantynopola. W latach 1204–1207 panował na zdobytych przez siebie obszarach Macedonii i Tesalii, tytułując się królem Tessaloniki.