Przypis nr 687

Synowie Izmaela, Izmailici – terminem tym twórca Apokalipsy Pseudo-Metodego – podobnie jak wielu innych autorów późnoantycznych i bizantyńskich – określa Arabów, nawiązując do historii opisanej na kartach starotestamentowej Księgi Rodzaju (Rdz 16, 1-16; 25, 12-18). Izmael był synem Abrahama i Hagar, niewolnicy jego żony Sary, który miał się stać protoplastą dwunastu nomadycznych plemion, żyjących na pustyniach między Palestyną, Egiptem i Arabią. Autorzy staroruscy zwykli nazywać tym określeniem także inne ludy koczownicze, przede wszystkim zaś te, które wyznawały islam.