Przypis nr 677

Arseniusz – arcybiskup nowogrodzki w latach 1223–1225 i 1228. Był mnichem w monasterze Przemienienia Pańskiego w Chutyni. Po śmierci Mitrofana (3 VII 1223 r.), kiedy Dobrynia-Antoni przebywał w Przemyślu, został obwołany przez Nowogrodzian arcybiskupem. Nie otrzymał jednak święceń z rąk metropolity kijowskiego i po powrocie Jadrejkowicza nad Wołchow w 1225 r. zmuszony był ustąpić mu tron władyki. Godność zwierzchnika eparchii nowogrodzkiej sprawował jeszcze przez kilka miesięcy w 1228 r., po udaniu się Dobryni-Antoniego do monasteru w Chutyni. Jego rządy nie spotkały się jednak z aprobatą Nowogrodzian, którzy podnieśli przeciwko niemu bunt, posądzając go o knowania, wymierzone w Jadrejkowicza. Wygnany z dworu arcybiskupiego, schronił się w klasztorze Przemienienia Pańskiego. W późniejszym okresie pełnił funkcję igumena w tej wspólnocie, a w 1230/1231 r. został wybrany na zwierzchnika monasteru św. Jerzego.