Latopis nowogrodzki pierwszy

Cerkiew Archanioła Michała na Targu (przy ulicy Michajłowej) – świątynia poświęcona Archaniołowi Michałowi została wzniesiona nieopodal Gockiego Dworu, tj. miejsca, w którym od początku XII w. rezydowali kupcy z Gotlandii w trakcie swoich pobytów w Nowogrodzie Wielkim. Jak wykazały badania archeologiczne, znajdował się on w końcu sławieńskim, na południe od Dworu Jarosławowego, w pobliżu Wołchowa. Wzmianki na temat interesującej nas tu cerkwi odnajdujemy w Latopisie nowogrodzkim pierwszym starszej redakcji już w opisie wydarzeń z połowy XII stulecia. Jak informuje nas autor naszego źródła, 23 IV 1152 r. w przybytku, dedykowanym św. Michałowi, usytuowanym nieopodal Targu, wybuchł pożar, który następnie rozprzestrzenił się na wiele budynków w rejonie Sławna. Kolejna, najprawdopodobniej drewniana cerkiew, poświęcona Archaniołowi Michałowi, została zniszczona w trakcie pożaru, który wybuchł w dworze Nowogrodzianina Konstantyna w 1181/1182 r. Murowana świątynia, dedykowana Archaniołowi Michałowi, została ufundowana w 1300/1301 r. Prace budowlane ukończono w 1302/1303 r. Cerkiew została poddana gruntownej przebudowie w 1454 r. na polecenie arcybiskupa Eutymiusza II. Dalszym zmianom omawiany przybytek ulegał w XVI w. Najważniejszą z nich było zapewne wzniesienie po północnej stronie obiektu kamienno-ceglanej galerii, łączącej go w jeden kompleks z usytuowaną nieopodal cerkwią Zwiastowania Bogurodzicy. W 1812 r. została odbudowana według nowych założeń. W takim kształcie przetrwała do dziś.

Przypis występuje w tłumaczeniu wydarzeń roku