Latopis nowogrodzki pierwszy

Cerkiew Narodzenia Zbawiciela na Krasnym Polu – najstarszy, najprawdopodobniej drewniany obiekt, usytuowany poza linią średniowiecznych obwarowań miejskich, na wschód od terytorium końca płotnickiego, na obszarze zwanym Krasnym Polem, wzniesiono – jak podaje autor naszego źródła – w 1226/1227 r. Podczas klęski głodu, która dotknęła Nowogrodzian zimą 1230 r., nieopodal wspomnianej świątyni założono zbiorową mogiłę, która zapewne dała początek cmentarzowi, istniejącemu w tym rejonie do dziś. Przybytek Narodzenia Zbawiciela stanowił także punkt zborny dla oddziałów nowogrodzkich, szykujących się do konfrontacji zbrojnej z księciem Aleksandrem Newskim w 1255 r. Murowana świątynia powstała w 1381/1382 r. W latach 80. XIV w. jej wnętrze zostało ozdobione malowidłami naściennymi, wykonanymi najprawdopodobniej przez artystów pochodzenia południowosłowiańskiego, które w znacznej części zachowały się do naszych czasów. Aktualnie obiekt jest filią Państwowego Muzeum Historycznego w Nowogrodzie Wielkim.

Przypis występuje w tłumaczeniu wydarzeń roku