Przypis nr 219

Cerkiew św. Saby – o wzniesieniu najstarszej, najprawdopodobniej drewnianej świątyni, dedykowanej św. Sabie Jerozolimskiemu († 532 r.), autor naszego źródła wspomina po raz pierwszy w opisie wydarzeń z 1154/1155 r. Została ona odbudowana w 1181/1182 r. Najprawdopodobniej i ten przybytek uległ zniszczeniu w późniejszych dekadach (np. w czasie pożaru), gdyż w przekazie Latopisu nowogrodzkiego pierwszego starszej redakcji pojawia się informacja, iż w roku 1270/1271 r. pewien Nowogrodzianin, Fiodor Chotowicz ufundował cerkiew św. Saby. Spłonęła ona w trakcie pożaru, który spustoszył terytorium końca nerewskiego 28 VI 1311 r. Obiekt murowany powstał w 1418 r. i przetrwał do XVIII w. Późnośredniowieczne źródła określają dość precyzyjnie położenie świątyni: miała się ona znajdować przy ulicy św. św. Kosmy i Damiana.